Szkoła Podstawowa im. M. Konopnickiej

„Zachęcajmy i wspierajmy nasze dzieci,

ponieważ są takie;

jakie wierzymy, że są”.

Pedagog szkolny

mgr Ewa Tracz

 ul. Jana Pawła II

Zadania pedagoga szkolnego:

– indywidualna pomoc pedagogiczna udzielana uczniom, nauczycielom, rodzicom;

– kontrola realizacji obowiązku szkolnego , pomoc w organizacji pomocy uczniom mający problemy w nauce przy współpracy z wychowawcami;

– prowadzenie działań z zakresu profilaktyki;

– diagnozowanie sytuacji wychowawczych, rozwiązywanie problemów , wspieranie ucznia w sytuacjach trudnych;

– współpraca z rodzicami- spotkania indywidualne, poradnictwo, pedagogizacja rodziców;

– inicjowanie i prowadzenie działań mediacyjnych w sytuacjach kryzysowych;

– pomoc  uczniom z rodzin z trudną sytuacją materialną/współpraca z MOPS ;

– kierowanie spraw uczniów na Komisję Wychowawczą oraz do Sądu Rodzinnego i Nieletnich,

–  współpraca z Policją, kuratorami społecznymi i sądowymi, Zespołem Interdyscyplinarnym ds. Przemocy w rodzinie

Drogi uczniu, jestem Twoim  pedagoga szkolnym. Jeśli chcesz po prostu porozmawiać o ważnych dla Ciebie sprawach, potrzebujesz pomocy lub wsparcia, przyjdź do mojego gabinetu.

Zapraszam każdego kto:

• Chce by go najzwyczajniej wysłuchać.
• Czuje, że nikt go nie rozumie, jest samotny.
• Ma problem w nauce.
• Chcę popracować nad sobą oraz radzeniem sobie w sytuacjach trudnych.
• Potrzebuję wsparcia w rozwiązaniu sporu bądź konfliktu.
• Ma problemy , znajduje się w ciężkiej sytuacji.
• Chciałby pomóc innym, ale nie wie w jaki sposób.
• Ma ciekawe pomysły, którymi chce się podzielić.

Przyjdź także z każdą sprawą, z która nie potrafisz sobie sam poradzić.

Nie twierdzę, że natychmiast rozwiąże Twoje kłopoty, ale obiecuję, że dołożę wszelkich starań, aby Ci pomóc.

Drogi rodzicu zwróć się do pedagoga szkolnego gdy: 

• Niepokoi Cię zachowanie dziecka.
• Chcesz porozmawiać o dziecku i Twoich relacjach z nim.
• Interesuje Cię funkcjonowanie dziecka w szkole.
• Potrzebujesz wsparcia w procesie wychowania.
• Masz pytania i nie wiesz do kogo się zwrócić.
• Szukasz pomocy.

UWAGA!

Rodzicu u dzieci, które zaczynają sięgać po używki, obserwuje się między innymi:

• Zmianę dotychczasowego zachowania
• Bagatelizowanie, wyszydzanie niepokoju najbliższych przy próbach wyjaśniania zmian zachowania
• Częste zmiany nastroju od obniżonego do podwyższonego
• Zmienną aktywność od osłabienia do pobudzenia
• Zaburzenia snu (przedłużenie lub istotne skrócenie)
• Spadek zainteresowania szkołą, dotychczasowymi przyjemnościami
• Nagłą zmianę znajomych, zazwyczaj na starszych, odsuwanie się od dotychczasowych znajomych
• Spóźnianie się, kłamstwa, częste przebywanie poza domem
• Zamykanie się w swoim pokoju, zakaz wchodzenia do pokoju
• Ginięcie z domu pieniędzy, atrakcyjnych i łatwych do sprzedania
• Uczestnictwo w bójkach, doznawanie urazów
• Szybki spadek wagi, przewlekły kaszel, złe samopoczucie rano, lepsze po południu, kaszel

Jak rozmawiać z dziećmi?

Dzieci lubią rzeczy zakazane.
Wynika to z ich rozwojowej potrzeby rozwiązywania zagadek.
Chcą się koniecznie dowiedzieć, dlaczego dorośli zabraniają im pewnych rzeczy, skoro wielu dorosłych stosuje używki i niewątpliwie sprawia im to przyjemność. 

Rozwojową skłonnością młodych ludzi jest również przeciwstawianie się zakazom i nakazom. Potrzeba samodzielnego decydowania o sobie jest bowiem silniejsza niż lęk przed konsekwencjami własnych wyborów.

JAK PRZEKONAĆ MAŁOLATA, ŻE NIEKTÓRE ZACHOWANIA SĄ RYZYKOWNE I NIEBEZPIECZNE?

Jeśli podejrzewacie, że Wasze dzieci próbowały już papierosów lub piły alkohol, nie należy robić z tego wielkiego problemu i stosować wyszukanych kar. Rodzice muszą wyrazić swoje zatroskanie i niepokój o przyszłość dziecka, ale powinni to zrobić mądrze i podawać przemyślane komunikaty.

PIERWSZA ZASADA:

Opanujcie własne emocje, wyciszcie się, aby być dla dziecka wiarygodnym autorytetem. Przed rozpoczęciem ważnej rozmowy warto pokazać dziecku, że wiele Ono dla was znaczy i jest ogromną wartością, że jest kochane, a rozmowa wynika z troski o jego przyszłość.

DRUGA ZASADA:

rozpocznijcie rozmowę od wymienienia mocnej strony dotyczącej Waszego dziecka, aby wiedziało, że Go nie przekreślacie,  lecz cenicie, mimo  iż nie zawsze akceptujecie Jego negatywne zachowania. Jeśli macie dowody na to, że Wasze dziecko stosuje używki, nie należy udawać, że o tym nie wiecie. Rozmowę trzeba zacząć od stwierdzenia: „Wiemy, bo widzieliśmy…”. Następnie powiedzieć, że jest Wam smutno i niepokoicie się o zdrowie i życie Waszego dziecka. Mówienie o swoich uczuciach skłania drugą stronę do skruchy i niestosowania agresji. Jeśli chcecie przeprowadzić rozmowę profilaktyczną, powinniście to szczerze powiedzieć, np. „Nie podejrzewamy Cię o …, ale jesteśmy zaniepokojeni ogromem zagrożeń czyhających na Twoich rówieśników, dlatego chcemy z Tobą porozmawiać. Boimy się, żeby inni nie namówili Cię do…, bo chcielibyśmy, żebyś miał piękne i wartościowe życie”.

 TRZECIA ZASADA:

Mówicie wprost, o co Wam chodzi, nie udawajcie, mówcie konkrety: co czujecie i jak to na Was działa. Dziecko zrozumie, że jesteście szczerzy i łatwiej Mu będzie podjąć rozmowę.

CZWARTA ZASADA: 

jeśli macie problemy z nałogami, przyznajcie się do tego. Powiedzcie dziecku szczerze, że nie jest to przyjemne, że  trudno sobie poradzić z przyzwyczajeniem. Powiedzcie też, że sami kiedyś myśleliście, iż uzależnienia Was nie dotyczą.

PIĄTA ZASADA: 

dajcie dziecku wsparcie. Powiedzcie, że niezależnie od tego, co zrobi, jesteście w stanie Je wspierać i pomagać Mu. Musi jednak z Wami współpracować i respektować wspólne ustalenia, a przynajmniej wykazywać dobrą wolę. Jeśli będzie oszukiwało, będziecie musieli, dla jego dobra, wprowadzić zdecydowane formy przeciwdziałania jego zachowaniom ryzykownym.

WAŻNE I WAŻNIEJSZE!

Zdarza się, że palicie papierosy lub pijecie alkohol, a dziecko to widzi. Mało wiarygodne są ostrzeżenia typu: ”Palenie szkodzi” lub „Picie alkoholu prowadzi do wielu problemów”. Należy w rozmowie z dzieckiem okazać troskę o samego siebie, a nawet niezadowolenie ze swojego postępowania, czyli nadużywania szkodliwych substancji. Trzeba na własnym przykładzie pokazać, że od nałogu bardzo trudno się uwolnić i , że uzależnienia komplikują codzienne życie, powodują straty materialne, konflikty z otoczeniem, pogorszenie stanu zdrowia.

 Warto pomóc dziecku, a przy okazji także sobie, jeśli w Waszym życiu pojawiły się nałogi.

PAMIĘTAJCIE, że dzieci potrzebują wsparcia rodziców, chcą czuć się ważne i wierzyć, że mogą liczyć na ich pomoc, nawet w sytuacjach bardzo trudnych.